Zuid-Afrika

Beste allemaal,

Dit is nu de tweede keer sinds dat ik in Zuid-Afrika ben en ik op mijn blog kan schrijven, maar vandaag heb ik helaas maar 45 minuten om iets te schrijven. Daarom ga ik wat sneller door alles heen en geef ik iets minder details.

Dinsdag

Dinsdagochtend moesten we vroeg op om naar Capetown te gaan. Hier kregen we lesjes van Rio, een Engelse man die is verhuisd naar Zuid-Afrika. Rio geeft les aan kinderen in scholen die in de townships staan en doet dit op zijn zelfbedachte manier.

Hij geeft namelijk eerst 30 minuten les over een bepaald onderwerp, wij hebben het onderwerp 'fitheid' meegemaakt, en daarna gaat hij 30 minuten naar buiten met de kinderen om sporten als voetbal, rugby en cricket met ze te doen. Wij hebben twee lesjes van Rio op twee verschillende locaties bijgewoond en deze waren precies hetzelfde.

Ondanks dat hij telkens hetzelfde verteld doet hij dit wel met heel veel enthousiasme en dit vind ik heel mooi om te zien. Je kunt namelijk zien dat hij er echt voor de kinderen wil zijn en ze echt iets wil leren.

Rond de scholen waar de lesjes worden gegeven door Rio spelen ook heel veel activiteiten die te maken hebben met gangs en dus drugs, wapens en geweld. Hiervan krijg je overdag niet zoveel van mee, omdat ze in de nacht pas actief raken. Rio heeft ons ook verteld dat er regelmatig schietpartijen in de omgeving zijn.

Na de lesjes van Rio zijn we met de busjes naar de sloppenwijken in Khayelitsha gegaan. We gingen naar een voetbalveld van kunstgras die is opgericht door een Europeaan die het leven in de sloppenwijken wilde verbeteren. Deze man is toen heel veel geld gaan inzamelen en heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat dit voetbald is gebouwd. Ik dacht te horen dat de kinderen ook les kregen, maar ik weet niet zeker of dit juist is.

Toen we waren omgekleed moesten we het veld op en gingen we een soort van 'warming up' doen. We moesten namelijk op de middencirkel gaan staan en in het midden stond eerst een man van de organisatie die ons het een en ander ging vertellen over de organisatie. Daarna kwam er een mevrouw in het midden staan en die zong teksten voor die we na moesten zingen en we gingen ook dansen met iedereen. Dit was om een beetje aan elkaar te wennen en om ons te laten weten dat we allemaal gelijk zijn en bij elkaar horen.

Toen dit voorbij was gingen we naar de kantine en hier kregen we nog meer uitleg over de organisatie en wat er allemaal wordt georganiseerd. Ik wou echter nog even mijn lenzen indoen voordat we gingen voetballen dus ik heb hier niet zo veel van meegekregen.

Toen ik naar de wc ging om mijn lenzen in te doen, in mijn eentje, kwamen er twee hele kleine jongetjes die in de sloppenwijken wonen naar mij toe en smeekten mij of ze misschien een rand mochten (ongeveer 5 eurocent). Ik bedacht bij mezelf dat het helemaal niet slim was om dit te geven, omdat ze er toch niks nuttigs mee kunnen doen en andere kinderen het dan ook gaan vragen. Ik heb die kindjes dus soort van weg moeten sturen, omdat ze maar bleven vragen. Dit bracht mij tot de gedachte dat al die kinderen waarschijnlijk ook zo zijn en dat ze er ook helemaal niks aan kunnen doen. Ik stapte daarna wel heel anders het veld op, omdat ik een beetje een rotgevoel hierdoor kreeg. Ik merkte dat ik al de andere kleine kinderen niet goed meer in de ogen durfde aan te kijken zoals ik dat eerst wel deed. Ook kreeg ik het gevoel dat ze allemaal iets van mij wilden en daarom ging ik nog meer op mijn spullen letten. Later heb ik dit bij de vergadering besproken en heb ik nog een traantje laten vallen terwijl ik dit aan de groep vertelde. De begeleiders hebben wel goed met mij hierover gepraat en inmiddels voel ik me hier wel weer beter over.

Daarna gingen we dus voetballen en dit vond ik wel leuk, ondanks dat het niet heel serieus was. Het was ook heel heet en midden op de dag, dus het was niet zo erg dat het niet zo serieus ging.

We reden verder met de busjes naar een plaatsje dat Sommerset heet en hier zijn we naar de Sommerset Mall gegaan en hebben hier ons avondeten gegeten.

Woensdag

Op deze dag hebben we weer lesjes gevolgd op de Emil Weder school. Het was ongeveer hetzelfde als maandag, dus saai en ongeorganiseerd. Ik heb me nog laten vertellen dat, omdat wij er zijn de docenten het te lastig vinden om nog orde te bewaren en het daarom maar een soort van opgeven.

Wat wel anders was dan op maandag, was dat er vier Amerikaanse jonge vrouwen van rond de 20 naar de school kwamen om ons les te geven over STI's (soa's) en safe sex (veilige seks). Ik vond dat ze de les goed onder controle hadden, voor zover dat mogelijk is met zoveel leerlingen, en dat ze de Zuid-Afrikaanse leerlingen, maar ook de Nederlandse, echt wat nieuws hebben geleerd.

We hebben ook een sportactiviteit gehad: trefbal met het stelen van pionnen, een spel dat op het OBC zeer bekend en geliefd is. We deden dit buiten en het was opnieuw heel warm. Toch vond ik het heel leuk en gezellig.

Toen gingen alle Nederlanders mee met hun buddies in de bus naar het huis/verblijf van de buddies. Hier heb ik ook nog een leerling ontmoet uit een iets jonger jaar die doormiddel van een brief schrijven ook al contact heeft met de OBC.

Na vijf minuten gingen we dus bus al uit en ging mijn buddy eerst even een sigaretje roken bij een winkeltje. Hier kwamen alle andere Emil-Weder-leerlingen die in hetzelfde plaatsje woonden ook naartoe. Zo ook Marcoin, een vriend van mijn buddy Jumain. Ik moest plassen en dit kon eigenlijk overal bij elke boom die je zag, maar ik mocht naar de wc bij Marcoin. Toen kreeg ik al de eerste indrukken van hoe slecht de huisjes hier waren en hoe arm iedereen was. Ik moest eerst door een opening in een stuk prikkeldraad dat om het huis van Marcoin zat en toen zag ik meteen al allemaal volwassen mannen bij elkaar zaten. Later vertelde Jumain dat dat de vader van Marcoin was en zijn vrienden en dat ze de hele dag niks doen behalve zitten en wiet roken. Marcoin heeft mij ook nog hun 'tuin' laten zien, wat op een paar maisplanten niet zo veel voorstelde. De wc was natuurlijk niet veel beter dan de rest van de omgeving, maar het was al bijzonder dat hij een wc had.

Eenmaal bij Jumain's huis aangekomen, gingen we meteen naar binnen zonder iemand van zijn familie te begroeten. Ik mocht gaan zitten op de bank en ik kreeg een glaasje water terwijl ik naar Cartoon Networks op de kleine tv keek. Het huisje bestaat volgens mij uit twee kamers waarvan een de keuken en de woonkamer ineen. Verder staat er ook nog een bed in de kamer en in de andere kamer ben ik niet geweest.

Toen ik binnen zat kwamen de stiefmoeder en de twee zusjes van Jumain ook nog binnen. Ik heb me even voorgesteld, maar voor de rest hebben we niet echt veel gepraat. Een van zijn zusjes was nog een baby en de andere was rond mijn leeftijd, maar iets jonger. Ze had een echte Cape Town-smile: een gebit waarvan de voorste paar tanden eruit waren gehaald. Dit is helemaal in de mode in Zuid-Afrika, dus je ziet redelijk veel jongeren hiermee rondlopen. Ik vind het zelf een beetje raar en vooral niet mooi, maar ik begrijp wel dat het hier de mode is.

Ik durfde verder ook niet echt te vragen of hij mij de rest van het huis kon laten zien, omdat ik dacht dat hij dat misschien vervelend of beschamend zou vinden, dus heb ik dit ook niet gedaan.

Jumain heeft toen omgekleed en ik heb nog mijn cadeautje gegeven. Jumain was heel enthousiast over het cadeau: een tasje met het OBC logo erop, een shirt met het OBC logo erop, een pen, een armbandje en wat stroopwafels. Hij heeft de volgende dag ook meteen het shirt aangedaan en de tas gebruikt, dus volgens mij was hij er heel erg blij mee.

Toen Jumain klaar was met omkleden zijn we naar het guesthouse gegaan. Dit is een tehuis voor mensen die niet meer op hunzelf kunnen leven. Het kost wel geld om hier naar binnen te mogen, maar omdat wij er waren mochten we hier wel naar binnen. We kregen binnen een lunch: kip met een soort frietjes, een salade en nog een muffin met custard als toetje. Het was niet helemaal duidelijk of de buddies dit hadden georganiseerd of dat het guesthouse dit had georganiseerd. Een paar van de andere buddies en dus ook de Nederlandse leerlingen gingen hier ook naartoe.

Met die Nederlandse leerlingen ben ik daarna naar een meertje gegaan in de buurt. Ondertussen ging mijn buddy een paard vangen, zodat we later zouden kunnen paardrijden. Bij het meertje heb ik geleerd hoe je moet diken. Als je gaat diken, neem je eerst een aanloopje en daarna spring je met een duik van een heuveltje af in het water. Er waren nog meer kinderen hier en iedereen was heel vrolijk aan het zwemmen en aan het diken. Het water zag er een beetje bruin uit, maar het was wel lekker verfrissend. Toen we klaar waren met zwemmen, kwam Jumain aan op een paard dat hij had gevangen. De paarden lopen namelijk los rond, maar ze zijn wel getemd. Ik heb dus voor het eerst van mijn leven paardgereden en vond ik heel bijzonder.